Adreswijziging (goed)

Hoi iedereen,

Deze keer een goede blog! Een paar weken geleden wilde ik mijn nieuwe adres er al op zetten, maar toen ging er iets mis. Dus bij deze, mijn nieuwe adres is:

7 Stedcombe Street
Alawa, NT, 0810
Australie

En ik woon er gelukkig ook nog... Een paar zaterdagen geleden moest ik namelijk even schrikken... In Katherine had ik op een gegeven moment een huisgenote die nogal vervelend was, E. Ik heb er toen ook wel eens over gedacht of ik zou verhuizen, maar uiteindelijk is zij verhuisd, naar ergens anders in Katherine. Heel fijn. Nooit meer last van gehad, totdat.... ze hier zaterdagochtend voor de deur stond, en in de andere granny flat bij dit huis kwam wonen!! Na eens in mijn arm geknepen te hebben (ik was écht wakker), en nadat ’s avonds nog niemand met een camera uit de bosjes was gesprongen (Smile! You’re on candid camera!), kwam ik tot de conclusie dat het echt een heel stom en vervelend toeval was, en dat ze hier nu toch echt woonde. En dat ik daar absoluut niet blij mee was. Dus heb ik de volgende dag met mijn huisbaas gepraat, gezegd dat ik niet met E. samen wilde wonen, en gevraagd dat als ik wil verhuizen, hoeveel notice ik moet geven. Hij zei dat hij met z’n vrouw zou overleggen, en kwam een half uur later terug met de simpele mededeling: “You were here first, so she has to go”. Maandagochtend is ze verhuisd, en ik geniet weer heerlijk van mijn nieuwe kamer. Eind goed, al goed :)

Verder, ik weet dat ik mijn blog eigenlijk niet meer heb bijgehouden de afgelopen jaren, maar het leek me toch wel weer leuk en handig. Na bijna 2 jaar in Katherine, en net een maand in Nederland te zijn geweest, woon ik nu dus weer in Darwin. Eigenlijk heb ik juist in Katherine veel meegemaakt wat leuk zou zijn voor een blog, maar ik was altijd al blij als ik het al bijhield om mijn fieldnotes te schrijven, laat staan dat ik daarnaast nog een keer alles wat ik deed/zag/hoorde/meemaakte wilde beschrijven. Daarnaast zat ik natuurlijk midden in mijn onderzoek waardoor ik nog heel erg bezig was met alles wat ik zag te proberen begrijpen en te plaatsen. Met wat meer afstand is het makkelijker om over Katherine te schrijven, zowel academisch als in een blog (vind ik tenminste, ik heb ook vaak genoeg gehoord dat je tijdens je onderzoek al moet beginnen te schrijven, maar ik vind dat persoonlijk niet zo fijn werken). Nu ben ik dus bezig met mijn proefschrift te schrijven, en kan de blog ook weer.
Ik heb wat foto’s van mijn veldwerk in Katherine erbij gezet, en zal aan de hand daarvan wat over mijn onderzoek daar vertellen.

Youth week: Deze foto’s komen nog uit 2014. Elk jaar in April is het Youth Week, en worden er veel activiteiten voor (jawel...) jongeren georganiseerd waarbij organisaties ook wat naamsbekendheid proberen te krijgen. In 2013 was die week mijn eerste bezoek aan Katherine. De foto’s zijn genomen bij het zwembad van de YMCA, waar ik in bijna 2 jaar in Katherine wel drie hele keren baantjes ben gaan zwemmen (ahem... Ik heb wel veel andere sporten gedaan hoor), maar een stuk vaker ben geweest om bij de pool parties van de YMCA te helpen. De YMCA houdt elke vrijdag van 7-10pm een drop-in night voor kinderen. Kan heel druk zijn, soms een paar honderd kinderen! En af en toe houden ze dat in het zwembad, maar meestal in de YMCA zelf, in een soort grote gymzaal. Aan het eind wordt iedereen thuisgebracht, wat als je pech hebt nog wel eens tot middernacht kan duren. Hier heb ik bijna elke vrijdag als vrijwilliger meegeholpen. Dit was deel van mijn onderzoek, in de zin dat het me heeft geholpen jongeren te leren kennen, en te zien hoe organisaties als de YMCA werken. Leuk om te doen, al had ik soms (vaak) op vrijdagavond wel meer zin om met een biertje in de kroeg te gaan zitten...

Couchsurfing: Couchsurfing, maar dan anders... Het idee is hopelijk duidelijk van de foto: je hebt een team, je hebt een bank op wieltjes, en daarmee race je tegen andere teams met banken op wieltjes. Dit wordt georganiseerd door een van de andere organisaties in Katherine, en als ik het me goed herinner is het bedoeld om aandacht te vragen voor dakloosheid. Dit is een groot probleem in Katherine vanwege een gebrek aan betaalbare woningen, en bijvoorbeeld doordat sommige tijden van het jaar veel Aborigines uit omliggende (omliggend kan makkelijk 300km verderop zijn) communities naar Katherine komen en die dan geen plek hebben om te verblijven. Volgens mij zijn ze al jaren bezig met een project om er een oplossing voor te vinden, zoiets als een overdekte ruimte bouwen met wat douches, waar mensen dan kunnen slapen, maar vooralsnog heb ik er al ontelbare emails, o.a. met een survey, over voorbij zien komen en er tijdens meetings met service providers veel over gehoord, maar wanneer het er ooit van gaat komen?

JC: JC is een groep leuke, stoere, jongens en mannen, die met BMX fietsen stunten. Ze reizen door het land (en doen ook los van elkaar aan BMX kampioenschappen mee, ook op wereldniveau) en doen shows op scholen en in Aboriginal communities. In Juni 2014 waren ze in Katherine en heb ik ze 4 keer op verschillende locaties op zien treden. Deze foto is in een kleine community ongeveer 100km van Katherine vandaan. Natuurlijk (?) is het niet alleen maar leuk, maar hebben ze ook een boodschap. “The choices you make today, will affect your future”. Stel je even voor dat dat in een uur minstens 10 keer door de MC (hoe noem je dat anders? presentator?) gezegd wordt, steeds luider, en dan ook nog zo dat het publiek het af moet maken (“The choices you make today... En dan alle kinderen: “Will affect your future!”. En dan nog wat dingen over love, care, en respect, over pesten, drugs, etc. Wel goeie boodschappen hoor, maar of het op die manier nou echt aankomt bij de kinderen, ik heb er mn twijfels over. Wel een toffe show!

Bush medicine workshop: Onderzoek naar “Aboriginal health” is natuurlijk niet complete zonder iets over bush medicine te leren. Dat gezegd hebbende, voor ik naar Katherine vertrok, en ook de eerste maanden daar, had ik geen flauw idee of het nog daadwerkelijk gebruikt werd, of dat mensen gewoon helemaal verwesterd waren en naar de mainstream dokters en ziekenhuizen gaan. Alle overheidsrapporten over gezondheid hebben het praktisch niet over traditional healing and bush medicine, en antropoogische studies richten zich vaak op afgelegen, geisoleerde, communities, geen dorpen/stadjes. En nu blijken Aborigines ook wel naar mainstream dokters te gaan (en om het nog iets gecompliceerder te maken: de meeste Aboriginal mensen die ik ken gaan naar de Aboriginal Health Service, maar de “clinical care” die zij geven is wel volgens het Westerse biomedische model, dus hetzelfde als bij andere dokterspraktijken, alleen werken ze in een “culturally appropriate way”; er werken meer Aborigines, die de lokale Aboriginal taal spreken, etc.), maar toch kwam ik er langzaam maar zeker achter dat bush medicine toch nog wel degelijk bestaat. De workshop werd gehouden op het “Women of the world festival” (hierover volgende keer meer). De vrouwen op de foto lieten een aantal planten waar bush medicine van wordt gemaakt, lieten ze ook rondgaan, en vertelden waar ze voor gebruikt worden. Erg interessant! En natuurlijk moet opgedane kennis ook in de praktijk gebracht worden, dus vandaar de volgende foto, waar ik als heuse expert (okee, leerling) bush medicine zit te maken. Het proces van bush medicine maken is overigens wel gemoderniseerd: de blaadjes worden in olijfolie (gekocht bij de supermarkt) gekookt op een gasstel zoals ik dat ook tijdens het kamperen meeneem, en vervolgens wordt de olie gemixt met bijenwas (als ik het me goed herinner werd hier vroeger emu-vet voor gebruikt, maar daar moet ik mijn aantekeningen nog eens op naslaan). De creme wordt gebruikt voor wondjes/zweren op de huid.

Ik hou het hier even bij, voor ik mijn hele proefschrift hier in het Nederlands zit te schrijven (ik ben net bezig aan het stuk over bush medicine, dus kan daar nog heel wat meer over vertellen!). Ik hoop dat met jullie alles goed gaat, hou me op de hoogte, en tot de volgende keer weer!

Liefs, Mascha