Onderzoeksvoorstel

Hey allemaal,

Tijd voor weer een berichtje! Zoals beloofd zal ik deze keer wat meer over mijn onderzoek vertellen. Momenteel ben ik nog in de fase van het schrijven van mijn onderzoeksvoorstel. Dat moet eind augustus af zijn, en moet ik vervolgens mondeling presenteren en verdedigen. De voorlopige titel is “Towards a healthier future: conceptualisations, responsibility and determinants of health for young Indigenous people in Ngukurr”. Daar zit het meeste wel in. De dingen waar ik op focus zijn: 1) Hoe zien de jongeren gezondheid (als iets fysieks, of ook psychologisch, sociaal, community health, tovenarij (sorcery), etc.)? 2) Waar ligt de verantwoordelijkheid voor hun gezondheid? en 3) Hoe gebruiken jongeren de health service?

De achterliggende gedachte daarbij is het “social determinants of health” perspectief, dat er op neerkomt dat hoe lager de socio-economische positie van mensen, hoe slechter hun gezondheid. Dan kun je je dus afvragen in hoeverre je bepaalde ziektes als een individueel probleem kunt zien, en in hoeverre je mensen op hun individuele verantwoordelijkheid voor hun gezondheid (gezond gedrag) aan kunt en mag spreken. Een voorbeeld: Vaak is ongezond voedsel voor dezelfde hoeveelheid energie goedkoper dan gezond voedsel. Je kunt dan wel tegen mensen zeggen dat ze meer groente en fruit en minder witbrood moeten eten, maar voor mensen die moeite moeten doen om rond te komen met hun geld is het logischer om op een zo betaalbaar mogelijke manier hun honger te stillen. Overigens is er ook weer kritiek op dit perspectief in de zin dat social determinants niet voor alle groepen mensen hetzelfde werken en dat “verbeteringen” hierin ongewenste effecten kunnen hebben. Bijvoorbeeld: In veel Aboriginal communities is veel aandacht voor verbeterde huisvesting (een van de factoren die aan een betere gezondheid moet bijdragen). Op zich een goed idee, alleen blijkt nu dat doordat mensen betere huizen, met airconditioning hebben, ze veel meer binnen zitten, en daardoor een stuk sociaal contact met anderen verliezen, wat ze eerst wel hadden omdat iedereen veel meer buiten leefde. (Etnografisch) onderzoek naar hoe de social determinants in specifieke communities werken, en hoe mensen deze ervaren, is vrij recent en wordt vooral veel door Kate (mijn begeleidster) gedaan :) Mijn focus zal liggen op in hoeverre jongeren zich beperkt voelen door deze omstandigheden, in hoeverre ze zelf verantwoordelijkheid voor hun gezondheid willen en kunnen nemen, en op wat de rol van de health services daarin is?

Door het lezen van literatuur ben ik de ideeën in mijn onderzoeksvoorstel nog verder aan het verscherpen, maar in principe weet ik wel wat ik ga doen. Waar precies de focus komt te liggen zal, zoals bij elk antropologisch onderzoek, ook afhangen van de eerste resultaten. Belangrijk bij dit onderzoek is ook dat jongeren er zelf een rol in spelen, dat zij kunnen meedenken over wat voor hun belangrijk is. Een ding is trouwens wel veranderd ten opzichte van mijn originele plan: oorspronkelijk zou mijn onderzoek zich alleen op Ngukurr, een Aboriginal community met ongeveer 1000 inwoners, ongeveer 10% niet Aboriginal (leraren, medisch personeel en politie), op zo’n 600 km van Darwin. Door recente veranderingen staat de community echter veel minder op zichzelf. Alles wordt geregeld vanuit Katherine (includsief de health service), daarnaast reizen mensen uit Ngukurr, en zeker jongeren, veel naar Katherine, bv om er naar school te gaan. Deze plaats, op ongeveer 300 km van Darwin, met zo’n 8.000 inwoners waarvan ongeveer een kwart Aboriginal, zal nu dus ook in mijn onderzoek betrokken worden. Dat geeft ook gelijk mooi een trend in antropologie aan: culturen worden niet meer gezien als de “afgesloten, coherente, gehelen” die ze vroeger werden geacht te zijn. Overigens is een deel van de reden ook dat accommodatie in Ngukurr erg duur is, en dat veiligheid een issue kan zijn, maar dat klinkt wat minder interessant ;) En het is wel zeker zo dat je de situatie in Ngukurr niet volledig kunt begrijpen zonder een goed beeld van Katherine te hebben.

Hoewel ik nog niet officieel aan mijn onderzoek begonnen ben ben ik al wel twee keer in Katherine geweest. Mijn onderzoek ligt dicht bij wat Kate en de rest doen, en in die zin ben ik ook deel van het hele onderzoeksteam. Kate en Janet zijn momenteel vooral bezig om contacten te leggen in Katherine, met name om verschillende services te leren kennen, zodat we daar onderzoek kunnen doen. Een trip naar Ngukurr staat op de planning, maar wanneer dat daadwerkelijk gaat plaatsvinden is nog even de vraag. Een meisje (volgens mij is ze 18, of 20, maar rond die leeftijd in ieder geval) uit Ngukurr zou als een soort stagiaire bij Menzies komen werken. Daarnaast, of als deel daarvan, zou ze mijn “key-informant” worden. Dat houdt in dat ze mijn belangrijkste contact in Ngukurr wordt, mij van alles vertelt over Ngukurr, me voorstelt aan mensen, en me Kriol leert. Daarmee zouden we een paar weken geleden beginnen. Op een maandagmiddag heb ik haar bij Kate thuis (daar kwam ze te wonen) ontmoet, kort gepraat, en op woensdag zouden we met ons werk beginnen. Alleen, op dinsdag kreeg ik een telefoontje van Kate dat het meisje’s vader was overleden. Nu is ze terug naar Ngukurr, ik heb haar ondertussen niet meer gezien, en we zitten te wachten op de begrafenis. Kate is uitgenodigd en wil mij meenemen. Maar begrafenissen zijn niet, zoals bij “ons”, binnen een week, geen idee waar het precies van afhangt maar de datum is nog onbekend. Ik weet ook niet hoe het verder met mijn onderzoek gaat lopen met haar, het zal sowieso raar zijn als we samen gaan werken dat dit onze eerste kennismaking was…

Verder heb ik naast mijn PhD ondertussen 2 bijbaantjes. De eerste is dat ik zo’n 2 dagen per week Kate’s dochtertje van school haal. Niet het meest uitdagende bijbaantje, maar groot voordeel ervan is dat ze me een auto heeft gegeven om dit te kunnen doen. Dus ik heb bijna constant een auto (af en toe hebben ze hem in het weekend nodig), als er iets mis mee is kan ik Kate bellen (bijvoorbeeld als hij er midden op een drukke weg mee ophoudt omdat de radiator lek is en hij dus waarschijnlijk oververhit is geraakt…) en af en toe krijg ik geld voor benzine. Ideaal! Daarnaast ga ik komende 2 weken voor Kate’s man, Andrew, werken. Hij doet een evaluatie van een programma van het rode kruis, waarvoor we interviews met clienten (in dit geval mensen met mentale problemen, die assistentie nodig hebben om hun dagelijks leven op de rails te krijgen) gaan houden.

Ergens is het wel apart om voor mijn begeleidster en haar man te werken, maar tegelijkertijd kan het prima. Alsof ik ze nog niet genoeg zie ga ik nu ook in mijn vrije tijd wel eens bij hun langs. Ik ben er al een paar kaar gaan eten, en afgelopen hebben we een wijnproeverij bij hun thuis gedaan. Daarnaast vul ik mijn vrije tijd nog steeds met veel hardlopen en yoga, en ga ik ondertussen bijna wekelijks naar de pubquiz in de Ierse pub. Jawel, history repeats itself, voor degenen die me al langer kennen… (En eerder ging ik altijd met gang 89, nu met een team genaamd Bar Tab 89, toeval?) :) Afgelopen dinsdag was een goede avond voor ons, behalve de prijzen voor de quiz zelf (een voucher voor drinken voor de week erna, winnen we regelmatig!) wordt er eens in de zoveel tijd 1000 dollar verloot. Nadat er 5 verschillende teamnamen waren genoemd die er allemaal niet waren, en we al een beetje de aandacht aan het kwijtraken, werd de volgende naam genoemd: Bar Tab 89!!!! Verdeeld over 9 mensen nog steeds 100 dollar per persoon, en wat over voor drinken de volgende keer. Een goede afsluiting van de avond :) Verder ga ik vaak naar de deckchair cinema, niet alleen leuk omdat het buiten is, maar ook omdat ze in tegenstelling tot de andere bioscopen hier veel filmhuis films laten zien. En ik ben vorig weekend gaan vissen. Vissen? Ja, vissen. Eigenlijk ging ik vooral voor de natuur, de kans om Darwin even uit te zijn, en mensen te leren kennen (een vriend van mijn huisgenoten, die ook naar de pubquiz gaat) had me meegevraagd, maar goed. Volgens mij is vissen een van de weinige dingen die er te doen is in Ngukurr, dus mijn logica was dat ik het sowieso vroeg of laat zou moeten leren, dus waarom niet nu? Niks gevangen, dus kan nog niet echt zeggen of ik het leuk vond, maar in ieder geval een leuke dag, met een privé tourgids ;)

Dat was het weer voor nu. Ik wou nog wel even zeggen dat mijn laptop op het punt staat om ermee op te houden, het duurt ongeveer 20 minuten voor hij is opgestart en loopt dan nog regelmatig vast, dus vandaar dat ik weinig (terug-)mail. Van mijn collegegeld (dat door mijn beurs betaald is) kan ik een deel voor mijn onderzoek gebruiken, inclusief voor een nieuwe laptop, maar om een of andere reden duurt het nog een paar weken voor het geld in het fonds gestort wordt. Ik doe mijn best om af en toe wat te laten horen, maar dat is dus vrij lastig op het moment. Jullie zijn nu in ieder geval weer even op de hoogte, en mail gerust want hoe lang het ook duurt ik beantwoord alle mail ooit wel! (al gaat de ouderwetse post misschien nog sneller ;))

Liefs, Mascha