Weer een weekje voorbij...

Jambo!

Alweer een week voorbij, de tijd vliegt. We hebben nu nog maar 2 weken stage. Het was weer een leuke week. Dinsdag heb ik lekker mijn verjaardag gevierd. Hier doen ze eigenlijk niks aan verjaardagen, veel mensen weten niet eens wanneer ze jarig zijn. In het ziekenhuis heb ik het dus ook tegen bijna niemand gezegd, maar ik heb het wel met Lea en Wybke gevierd. Ik had bier gehaald, en donuts. Taart is bijna nergens verkrijgbaar (donuts en andere lekkernijen trouwens ook niet), had het wel gezien in Kisumu vorig weekend, maar ik was bang dat een stuk taart 2 uur hobbelen in een matatu (busje) niet zou overleven. Verder had ik best wat kaarten en een paar cadeautjes gehad, en ik voelde me dus toch wel jarig! Iedereen die wat heeft gestuurd bedankt voor de kaarten, en Maria, hartstikke bedankt voor je cadeautje. Ik had ondertussen al wel een vermoeden wat het was... Ben meteen begonnen met lezen en het is een erg leuk boek! Maar ik kom gewoon terug hoor over een maandje, was niet van plan om met een Masai krijger te gaan trouwen. Maar we gaan wel over 2 weken een paar daagjes op safari naar de Masai Mara, dus je weet maar nooit ;)
Woensdag waren we vrij, het was hier een feestdag, madaraka-day ofzoiets, in ieder geval is Kenia op die dag onafhankelijk geworden. 't Was heerlijk weer, een keer een dag geen regen (op mijn verjaardag ben ik wel zeiknat geregend), we hebben de hele middag in 't zonnetje zitten luieren. De rest van de week hebben we wel gewoon gewerkt.
Gisterochtend hoorden we dat er 2 doden waren op de afdeling waar we 's ochtends altijd werken. Dat kind waar ik de vorige keer over vertelde, waarvan het onderbeen helemaal open lag was net overleden (lag er nog toen wij aankwamen), en een meisje met brandwonden die we ondertussen al vaak gezien hadden. Best erg, maar ik had het eigenlijk al wel verwacht. Dat meisje ging enorm achteruit, was heel erg vermagerd en verzwakt. Ze had ook heel haar onderlichaam verbrand en dat was ontstoken toen ze naar het ziekenhuis kwam dus dan heb je natuurlijk ook niet heel veel kans om te overleven. Eerder deze week was er ook al een kindje met brandwonden overleden, dus wat dat betreft was het geen goeie week!
Maar wie weet, heb ik zelf nog wel een leven kunnen redden, want ik heb eergisteren bloed gedoneerd. Daar hebben ze altijd tekort aan dus ze konden het heel goed gebruiken, zeker omdat ik ook nog een vrij weinig voorkomende bloedgroep heb (o-negatief). Hier wil bijna niemand (van de kenianen bedoel ik dus) bloed geven, om de simpele reden dat je bloed dan getest wordt op een aantal ziektes waaronder aids, en dat is hier nog zo'n taboe, ze willen gewoon niet weten of ze het hebben. Dus ondanks dat er patienten dood liggen te gaan omdat ze een bloedtransfusie nodig hebben wil toch niemand doneren. Hopelijk heb ik zo toch een beetje kunnen helpen. Het is ook niet te geloven hoe dankbaar ze dan allemaal zijn dat je bloed geeft, ik denk dan toch: 'Het is zo'n kleine moeite, waarom geef je zelf niks?'. Maar de cultuur kun je natuurlijk niet zomaar veranderen.
Dit weekend blijven we gewoon in Mumias, beetje aan school werken enzo. Als het goed is komen er vanavond weer 3 nieuwe Nederlanders, dus dat is wel gezellig. Nu Kim en Angelique (de verpleegkude studenten) weg zijn, en Wybke (de co-assistent) een weekje op vakantie is, is het hier erg rustig. En nu kunnen wij weer aan anderen het ziekenhuis en alles laten zien, is ook wel eens leuk. Tot nu toe zijn er na ons geen nieuwen gekomen.
Dan nog een laatste nieuwtje: Ik heb een kamer!! Dus als ik terug ben kan ik meteen weer verhuizen, en op galgeveld gaan wonen. Voor degenen die het niet kennen: Het is ook weer zo'n studentenflat als waar ik eerst woonde, alleen hier deel je alleen de keuken maar met anderen, en je hebt zelf een slaapkamer en een woonkamer (en natuurlijk een badkamer). Dus iets meer ruimte, en het is een stuk dichter bij het centrum. Jaja, nooit meer dat hele eind fietsen of in de bus zitten!! Daar zullen sommigen van jullie ook blij mee zijn he...
Fijn weekend, en tot snel! Nog een maandje (en 2 dagen) en dan ben ik weer terug in Nederland.

xxx Mascha