Bijna de laatste week...

Hallo allemaal!

Alles goed daar in Nederland? Hier wel, alleen die stortregen is wat minder... ik blijf nog maar lekker een tijdje hier achter de computer zitten! Volgende week hebben we al onze laatste stageweek, echt ongelooflijk hoe snel de tijd nu gaat. We hebben weer veel meegemaakt deze week.
Afgelopen zondag zijn Lea en ik naar de kerk geweest. Jaja, dat hadden jullie niet van mij verwacht he!! Maar het is hier zo anders dan in Nederland (of Australie, daar ben ik vaker naar de kerk geweest dan in nl), dat moet je gewoon een keer gezien hebben. Er wordt echt onwijs veel gezongen en gedanst, en iedereen doet daar aan mee. Vooral om van die mannen in pak te zien dansen alsof ze in een disco staan is erg grappig :). De dienst was ook heel apart, 2 mannen op een podium die van alles zeiden, eentje in het engels, de ander daarna (echt na ieder zinnetje of woordje) in het swahili. Ondanks de microfoon schreeuwden ze echt alles, het lijkt wel of ze hier denken hoe harder je iets roept, hoe beter het overkomt, en ook herhaalden ze alles minstens 20 keer. Verder stonden ze er ook nog driftig bij te gebaren en over het podium te lopen, wat er echt heel grappig uitzag. Ik heb heel veel moeite moeten doen om mijn lachen in te houden!! Maar het was erg leuk om een keer te zien en mee te maken, en ik moet zeggen dat het hier zeker leuker is dan de kerk in Nederland. De mensen gaan er echt helemaal in op, en vinden het duidelijk leuk om naar de kerk te gaan. Iedereen was ook heel vriendelijk tegen ons, en het viel op zich nog mee met dat we aangestaard werden omdat we blank zijn, we hadden het erger verwacht. Wat wel echt stom was is dat toen ze de hosties gaven ze iets zeiden van: "dit is het bloed van Jezus, als je een ziekte hebt, bijvoorbeeld hiv/aids en je drinkt dit dan neemt dat het virus weg en wordt je weer beter". Vind je het gek dat aids hier zo'n groot probleem is als ze dat lopen te verkondigen?! Wij weten wel beter natuurlijk, en de verpleegkundige met wie wij daar waren ook wel, maar veel mensen hier hebben helemaal geen opleiding dus die geloven dat gewoon maar... Dat kun je je toch niet voorstellen!! Ze hadden trouwens ook wel goede dingen te vertellen, bv. dat mensen niet geboren worden om te lijden en dat je dus iets van je leven moet maken. Dat vind ik wel goed, tenminste niet zo passief al het slechte wat je gebeurt accepteren. Natuurlijk werden we meteen gevraagd om volgende week weer te komen, maar ik denk niet dat we dat doen... het was een leuke ervaring, maar 1 keer is wel genoeg. Bovendien hebben we al andere plannen voor komend weekend.
Vandaag op stage weer een leuke dag gehad, wel druk. In de government hospitals wordt gestaakt (ik werk in een mission hospital) waardoor ons ziekenhuis nu helemaal vol ligt met patienten uit andere ziekenhuizen. Ondertussen is mijn taak als fysiotherapeut ook wel erg uitgebereid, ik mocht nu zelfs alleen (zonder verpleegkundige erbij) de wondverzorging van een patient doen. Blijkbaar had die vrouw (die ik verder helemaal niet kende) tegen een verpleegkundige gezegd dat ze wou dat ik het deed. Beetje vreemd, maar goed. Ik dacht ook eerst: "maar dat kan ik toch helemaal niet?!", ik bedoel, zoiets heb ik nooit geleerd op school, maar de verpleegkundige gaf mij de spullen die ik nodig had, en ondertussen had ik het al zo vaak gezien dat ik wel wist wat ik moest doen. Zoiets zou in Nederland dus noooooit mogen, maar hier kan het allemaal gewoon. Ik vind het wel leuk, zo leer je nog eens wat. Niet dat ik het ooit in Nederland nog zal mogen doen, maar ja...
Verder hadden we deze week weer 1 dode op Lucas Ward. Heel raar, ik was samen met de verpleegkundige bezig bij een patient en moest even wat gaan halen, dus ik liep die kamer uit, zie ik ineens een bed midden in het pad staan en allemaal mensen eromheen terwijl ze probeerden die man te reanimeren. Niet echt wat je verwacht op je weg om een rolletje tape te halen. Ik kon er ook nog niet langs, dus ben maar terug gelopen. Blijven staan leek me ook niks, er stonden al zoveel mensen rond dat bed, en hoewel het hier normaal is om altijd overal naar te kijken (ze stonden midden op de afdeling dus van de andere bedden zaten de mensen ook gewoon te kijken) vind ik dat toch nog een beetje raar. Even later kwam ik weer terug en toen stopten ze net, hij was overleden. Maar goed, het was een patient die ik verder helemaal niet kende, dus voor mij was het niet zo erg, maar het was wel apart om te zien hoe ze er hier mee omgaan. Zo lieten ze bv ook een student (van de opleiding voor artsen hier) reanimeren terwijl ik van Lea hoorde dat die het helemaal niet goed deed! En daarna (toen hij was overleden) liep iedereen gewoon weer weg. Ik weet ook niet of er eigenlijk wel familie van hem bij was...
Gisteren heb ik samen met Lea een presentatie gehouden voor de artsen, studenten, fysiotherapeuten en enkele verpleegkundigen, voor ons afstudeerproject. We waren behoorlijk zenuwachtig, er kwamen toch zo'n 30 mensen en voor ons was het de eerste keer dat we een presentatie in het engels moesten houden. En hoewel we allebei best goed engels kunnen ga je daar op zo'n moment toch best aan twijfelen, en ban je bang dat je ter plekke geen engels meer kunt! Maar het viel natuurlijk allemaal wel mee, en het ging best wel goed. Wat alleen wel jammer is is dat je hier altijd heel weinig respons van het publiek krijgt. Geen applaus na afloop, geen vragen, geen opmerkingen. Terwijl wij een nieuw formulier hadden gepresenteerd en graag hun mening daarover wilden horen. Maar er is echt niemand die hier wat zegt. Gelukkig zijn we al bij veel presentaties geweest (er is er 1 elke woensdagmiddag) en weten we dat het altijd zo gaat. De fysio's en een van de verpleegkundigen hebben later wel gezegd dat ze het een goede presentatie vonden, dus dat was wel fijn om te horen. Volgende week houden we op de opleiding hier een presentatie voor 2e-jaars studenten, dus dat wordt weer even zenuwen... Vrijdag afscheid nemen, en dan zijn we klaar! Een raar idee dat we dan weg gaan en misschien nooit meer terug komen. Ik heb best zin om weer terug naar Nederland te gaan, iedereen weer te zien, en al die dingen te doen die je hier moet missen (winkelen, uitgaan, na 7 uur 's avonds nog gewoon de deur uit kunnen, op een terrasje zitten, lekker eten en drinken, tv kijken etc.), maar ik zal Kenia toch ook best wel missen! Ik ga nu nog even genieten van de laatste paar weekjes hier :)

Liefs, Mascha